De laatste weken
Blijf op de hoogte en volg Dorinde
07 Januari 2015 | Finland, Helsinki
Moi!
Inmiddels zit ik alweer thuis (in Nederland) op de bank mijn laatste blog te typen. De 4 maanden zitten erop. Hoe fijn het ook is om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien, merk ik toch dat ik Finland al een beetje mis.
Eerst nog even een verslag over de laatste weken, die vooral bestonden uit afscheidsetentjes, afscheidsfeestjes, nog meer afscheid nemen en nog een paar dagen Helsinki met Duncan.
Na 4 maanden heb je toch een leven opgebouwd in Finland en na die tijd is dat ineens afgelopen. Een gevoel wat niet te beschrijven is.
Hoewel ik heel zeker weet dat ik een heel veel mensen die ik in Finland heb ontmoet zeker nog een keer zal zien, zal dat nooit in dezelfde sfeer en omgeving zijn als in Finland.
Van huis weg gaan is een stuk gemakkelijker, doordat je weet dat je na die tijd gewoon weer thuis komt en dat alles is zoals het daarvoor was. Maar van een plaats weggaan wat net als een thuis voelt en weten dat je nooit meer dezelfde thuis zal ervaren is toch een stukje lastiger.
Nadat de laatste tentamens erop zaten en de meeste afscheidsfeestjes en nog een laatste soort van afscheidskerstdiner met de mensen die nog in Jyväskylä waren was het tijd om de laatste spullen in te pakken en de muur van mijn kamer leeg te halen. De prikbordmuur die in 4 maanden volgeprikt werd met kaarten, brieven, stadskaarten, herinneringen en meer. Na afscheid te hebben genomen van mijn huisgenoot gingen we naar Helsinki (uiteraard na nog een laatste 4 uur 's morgens uitglij - valpartij te maken en mijn koffie over de grond van het busstation te verspreiden).
Die middag konden we pas laat ons hostel in, dus hebben we eerst onze bagage gedropt op het station en zijn we de stad gaan verkennen.
Middels een mooie wandeling door de haven en het park, genietend van de zon die we al minstens 1,5 maand niet meer gevoeld hadden, kwamen we aan bij een klein veerpontje die ons naar het eiland Suomenlinna ging brengen (of eigenlijk een klein eilandengroepje bestaande uit een aantal kleine eilandjes die met elkaar verbonden zijn door bruggen). We hadden nog steeds prachtig weer toen we het eiland opkwamen. Geen sneeuwvlokje te zien. Iets wat wel even wennen was na een ondergesneeuwde Jyväskylä. Toen we na een paar uur rondwandelen het eiland weer wilden verlaten had het eiland (en ook wij) wel een sneeuwstorm achter de rug, waardoor alles (inclusief wij) weer wit zagen van de sneeuw (zoals we het inmiddels gewend waren). Maar over het eiland zelf.. Wauw! wat een prachtig eiland. Suomenlinna (letterlijk: Fort van Finland) is een eiland bedekt met een enorm fort die rondom een groot deel van het eiland staat, bunkers, een museum (waar ze vooral lekkere glühwein hebben), rotsen die een prachtig uitzicht verschaffen over de zee met nog andere eilandjes en Suomenlinna zelf.
Nadat we weer aankwamen in de haven van helsinki hebben we een aantal rondjes over de kerstmarkt gelopen, heerlijk gegeten en in The Irish pub gezeten met een aantal uit Jyväskylä die de volgende ochtend hun vliegtuig moesten hebben.
De volgende dag zijn we naar de Temppeliaukio-kerk gegaan. Een kerk die ingebouwd is in een rots met een glazen- en koperen koepel. Hoewel ik zelf niet zo van de kerken ben, stond ik bij deze toch even overweldigend om me heen te kijken.
Hierna zijn we op zoek gegaan naar de uitkijktoren, die we helaas niet gevonden hebben doordat we op de verkeerde toren zijn afgelopen. Hier vonden we wel een verlaten ondergesneeuwd pretpark, wat een nogal grillig beeld gaf, en maakten we van een rots de uitkijktoren waarvan we toch enigszins nog een redelijk uitzicht over een gedeelte van de stad hadden. Hierna zijn we nog even wezen winkelen en zijn we na het eten en nog een drankje weer naar het hostel gegaan.
De volgende ochtend was voor mij het einde van de 4 maanden in Finland toch echt daar. Duncan ging weer terug naar Jyväskylä en ik pakte de bus naar het vliegveld.
Na 2 vluchten en een tussenstop in Stockholm kwam ik aan op schiphol, waar mijn zus mij zou komen ophalen.
Hoe jammer ik het ook vond om Finland te verlaten, het was toch ook wel weer heel erg fijn om weer thuis te komen toen niet alleen mijn zus, maar het hele gezin mij op stond te wachten.
En nu echt voor de laatste keer....
Moimoi!
Inmiddels zit ik alweer thuis (in Nederland) op de bank mijn laatste blog te typen. De 4 maanden zitten erop. Hoe fijn het ook is om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien, merk ik toch dat ik Finland al een beetje mis.
Eerst nog even een verslag over de laatste weken, die vooral bestonden uit afscheidsetentjes, afscheidsfeestjes, nog meer afscheid nemen en nog een paar dagen Helsinki met Duncan.
Na 4 maanden heb je toch een leven opgebouwd in Finland en na die tijd is dat ineens afgelopen. Een gevoel wat niet te beschrijven is.
Hoewel ik heel zeker weet dat ik een heel veel mensen die ik in Finland heb ontmoet zeker nog een keer zal zien, zal dat nooit in dezelfde sfeer en omgeving zijn als in Finland.
Van huis weg gaan is een stuk gemakkelijker, doordat je weet dat je na die tijd gewoon weer thuis komt en dat alles is zoals het daarvoor was. Maar van een plaats weggaan wat net als een thuis voelt en weten dat je nooit meer dezelfde thuis zal ervaren is toch een stukje lastiger.
Nadat de laatste tentamens erop zaten en de meeste afscheidsfeestjes en nog een laatste soort van afscheidskerstdiner met de mensen die nog in Jyväskylä waren was het tijd om de laatste spullen in te pakken en de muur van mijn kamer leeg te halen. De prikbordmuur die in 4 maanden volgeprikt werd met kaarten, brieven, stadskaarten, herinneringen en meer. Na afscheid te hebben genomen van mijn huisgenoot gingen we naar Helsinki (uiteraard na nog een laatste 4 uur 's morgens uitglij - valpartij te maken en mijn koffie over de grond van het busstation te verspreiden).
Die middag konden we pas laat ons hostel in, dus hebben we eerst onze bagage gedropt op het station en zijn we de stad gaan verkennen.
Middels een mooie wandeling door de haven en het park, genietend van de zon die we al minstens 1,5 maand niet meer gevoeld hadden, kwamen we aan bij een klein veerpontje die ons naar het eiland Suomenlinna ging brengen (of eigenlijk een klein eilandengroepje bestaande uit een aantal kleine eilandjes die met elkaar verbonden zijn door bruggen). We hadden nog steeds prachtig weer toen we het eiland opkwamen. Geen sneeuwvlokje te zien. Iets wat wel even wennen was na een ondergesneeuwde Jyväskylä. Toen we na een paar uur rondwandelen het eiland weer wilden verlaten had het eiland (en ook wij) wel een sneeuwstorm achter de rug, waardoor alles (inclusief wij) weer wit zagen van de sneeuw (zoals we het inmiddels gewend waren). Maar over het eiland zelf.. Wauw! wat een prachtig eiland. Suomenlinna (letterlijk: Fort van Finland) is een eiland bedekt met een enorm fort die rondom een groot deel van het eiland staat, bunkers, een museum (waar ze vooral lekkere glühwein hebben), rotsen die een prachtig uitzicht verschaffen over de zee met nog andere eilandjes en Suomenlinna zelf.
Nadat we weer aankwamen in de haven van helsinki hebben we een aantal rondjes over de kerstmarkt gelopen, heerlijk gegeten en in The Irish pub gezeten met een aantal uit Jyväskylä die de volgende ochtend hun vliegtuig moesten hebben.
De volgende dag zijn we naar de Temppeliaukio-kerk gegaan. Een kerk die ingebouwd is in een rots met een glazen- en koperen koepel. Hoewel ik zelf niet zo van de kerken ben, stond ik bij deze toch even overweldigend om me heen te kijken.
Hierna zijn we op zoek gegaan naar de uitkijktoren, die we helaas niet gevonden hebben doordat we op de verkeerde toren zijn afgelopen. Hier vonden we wel een verlaten ondergesneeuwd pretpark, wat een nogal grillig beeld gaf, en maakten we van een rots de uitkijktoren waarvan we toch enigszins nog een redelijk uitzicht over een gedeelte van de stad hadden. Hierna zijn we nog even wezen winkelen en zijn we na het eten en nog een drankje weer naar het hostel gegaan.
De volgende ochtend was voor mij het einde van de 4 maanden in Finland toch echt daar. Duncan ging weer terug naar Jyväskylä en ik pakte de bus naar het vliegveld.
Na 2 vluchten en een tussenstop in Stockholm kwam ik aan op schiphol, waar mijn zus mij zou komen ophalen.
Hoe jammer ik het ook vond om Finland te verlaten, het was toch ook wel weer heel erg fijn om weer thuis te komen toen niet alleen mijn zus, maar het hele gezin mij op stond te wachten.
En nu echt voor de laatste keer....
Moimoi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
