Lapland & Noorwegen
Blijf op de hoogte en volg Dorinde
02 December 2014 | Finland, Saariselka
26 November. Eindelijk.. Iets waar ik al zo lang naar uitkeek.. We gingen naar lapland!
Dag 1:
Na een busreis van anderhalve dag (met stops onderweg bij Ranua wildlife park en santaclaus village in Rovaniemi) kwamen we in Saariselkä in het Finse lapland. Nog nooit heb ik zoveel sneeuw gezien. De bomen waren bedekt met zo'n 10 cm sneeuw, op de grond lag minstens een halve meter sneeuw en al was het midden in de nacht, je kon voldoende zien doordat het wit van de sneeuw zo fel weerkaatste.
Voordat ik aan deze eindeloze blog begin.. even een leuk weetje over het Finse lapland: veel van de dorpjes zijn Finse scheldnamen. Toen Rusland in de oorlog Finland binnen kwam, heeft Finland de namen van de dorpjes in Lapland veranderd in scheldnamen, in de hoop dat de Russen ze niet meer wilden hebben.
We kwamen 's avonds laat aan in Saariselkä en vonden het direct noodzakelijk om onze sauna uit te testen en daarna op zijn Fins te rollen in de sneeuw, wat ongeveer voelt als 1000 bijen die je tegelijktertijd te grazen nemen, maar we hebben het wel gedaan!
Na de sauna zijn we naar het hoogste punt van de berg gelopen, stappend door de sneeuw die minimaal tot onze knieën kwam. Op de berg vonden we een prachtig panoramauitzicht over Saariselkä en een skilift die al voor een hele tijd niet gebruikt was. Samen met het door sneeuw bedolven bedieningshutje, het mini skirestaurantje en het schemerlicht had het eigenlijk best iets griezeligs. Het was rond de -10 graden en door de vele wind konden we het helaas niet lang volhouden daar. We hadden onze slee's meegenomen, waardoor de terugweg een stuk gemakkelijker ging als de heenweg en we erna heerlijk ons bed in kropen, klaar voor de reis naar Noorwegen de volgende dag.
Dag 2: Bugoynes, Noorwegen, The arctic ocean.
Bugoynes is een klein vissersdorpje met 233 inwoners, aan de Noordelijke ijszee in Noord-oost Noorwegen. Een plaatsje wat ’s zomers nauwelijks nachten kent en ’s winters nauwelijks daglicht. Een plaatsje waar het voldoende is om een bezem voor je deur te zetten als je een paar dagen van huis bent. Een plaatsje met welgeteld 1 winkel.
Onderweg bij de grens veranderde het landschap razendsnel van volledig bedekt met sneeuw, naar kale grauwe bossen. De temperatuur wisselde van -5 naar -13 naar -1 graden en het beste was misschien wel dat de zon niet is opgekomen die dag. Iets wat minder mooi klinkt dan het is, want dit resulteerde in een zonsopgang/zonsonderdag van zo’n 6 uur lang met een roze/oranje/rood/paars gekleurde lucht en een prachtig uitzicht over de zee en het landschap. In Bugoynes zijn we in een houten saunahutje gestapt, waarna we het erop hebben gewaagd om in de ijskoude, helderblauwe, zoute noordelijke ijszee te duiken. Toch wel ervan overtuigd dat de sneeuw een stukje kouder was, of ik begon er inmiddels aan gewend te raken. Hierna hebben we heerlijke zalmsoep gegeten in het dorpje en zijn we nog wat rondgelopen, genietend van het mooie uitzicht (hoewel het inmiddels volledig donker was, was er nog genoeg te zien door het felle maanlicht) en de sfeer die het dorpje uitstraalde.
Dag 3.
Op de derde dag hebben we een sleetocht met husky’s gemaakt. Iets wat ik van tevoren niet had gedacht.. We mochten de slee zelf besturen (oké, dit hield eigenlijk enkel in: achterop de slee staan en remmen door met 2 voeten op de rem te gaan staan), de honden volgden het pad wel. De tweede persoon zat in de slee en halverwege ruilden we.
Voordat we begonnen aan de tocht was 1 van onze 6 honden al ontsnapt. De honden hoeven niet te rennen als ze niet willen en onze 6e hond had er duidelijk niet zo’n zin in. Er werd ons verteld dat ons huskyteam sterk genoeg was met 5, dus we vertrokken met ons onvolledige team. Onderweg kwamen we er toch wel een beetje achter dat ons team zonder de 6e hond een beetje mank was met een goede afwijking naar rechts waardoor we met de slee een aantal bomen hebben ontdaan van de sneeuw, wat vervolgens volop op ons terecht kwam. Maar ondanks, of juist wel dankzij dat, was de tocht een fantastiche ervaring. We gingen door het met witte bos, waardoor we ons zowat in een sprookje bevonden. Na de tocht hebben we nog even met de donzige huskypuppies geknuffeld. De puppies worden iedere dag een paar uur geknuffeld door de medewerkers, zodat ze gewend raken aan mensen. Ik denk dat ik mijn nieuwe baan heb gevonden.
Na de huskytocht hadden we nog genoeg tijd om de slee te pakken, weer naar het hoogste punt te lopen en heel hard van de piste af te sleeën. We vonden het veel te leuk om door te blijven sleeën waardoor de tocht terug naar boven teveel tijd in beslag zou nemen. Hierdoor hebben we een shortcut genomen recht door het donkere dichtbegroeide bos heen, terug naar de cottage.
Met de sneeuwscooter die avond hebben we zo’n tocht van een uur door het bos gemaakt naar een open plaats in het midden van het bos en terug. In het begin wat voorzichtig. De gashendel reageerde al op een klein tikje, waardoor het in het begin, om het maar zo te zeggen, een schokkende rit was. Uiteindelijk kreeg ik het een beetje door en was het onwijs leuk. Het was flink koud die nacht (rond de -15) maar gelukkig had de sneeuwscooter handvatverwarming waardoor onze vingers niet te koud werden om de scooter te kunnen bedienen. Geniaal!
Dag 4:
Langlaufen.. ja echt.. Nog nooit gedaan, dus ik vond het eigenlijk wel geinig om een keer te doen. Niet mijn nieuwe hobby. Het gaat namelijk best wel langzaam en remmen is onmogelijk doordat je een spoor volgt. Met je langlauflatten kun je het spoor niet uit tenzei je er echt uitstapt, waardoor je ook geen rembeweging kunt maken. Opzich leverde dit dan wel weer een paar mooie valpartijen op.
Hierna hebben we weer het sauna-sneeuw rondje gedaan (Het begint toch aardig verslavend te worden). Dit een paar keer herhaald en toen heerlijk gegeten voordat we aan de helse sneeuwschoenentocht zouden beginnen.
Eerst zijn we nog langs de reindeerfarm geweest, waar we in een samihut een verhaal hebben gehoord over het samivolk, verteld door een Russische Sami, opgegroeid in een Samidorpje met 6 hutjes waar 2 x per jaar eten werd gebracht door een helicopter. Hij vertelde over het belang van rendieren. Iedere sami heeft zijn eigen oormerk voor de rendieren die vaak geërfd wordt. Een kind van een paar jaar oud kan al een aantal rendieren in zijn bezit hebben. Binnen het samivolk zijn rendieren in principe het geld. Je mag een Sami dan ook niet vragen hoeveel rendieren hij in zijn bezit heeft. Dit is hetzelfde als iemand vragen hoeveel geld hij op zijn bankrekening heeft staan.
Na de rendieren zijn we begonnen aan de wijn en de nachtelijke sneeuwschoenentocht. We kregen van die vreemde, grote sneeuwklapschoenen onder onze voeten gebonden (ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggen, bekijk de foto’s maar.. ;). Met deze dingen begonnen we meteen aan een goed stijle afdaling. Doordat we de dingen totaal nog niet onder controle hadden en ik denk dat de wijn etc. ook een rol heeft gespeeld, eindigde de afdaling in goede, maar hilarische valpartijen recht naar beneden. We liepen als een stel idioten op de sneeuwshoenen en het was goed zwaar waardoor we er maar het beste van maakten door elkaar om te duwen en onszelf te laten vallen op een heuvel en een groepje mensen mee te nemen in de val. De hele tocht was uiteindelijk 1 grote komische gebeurtenis. Na de tocht gingen we stappen in het dorpje (het was tenslotte de laatste avond).
De volgende dag zijn we naar de spa gegaan en hebben we nog wat rondgelopen in het dorpje, voordat we begonnen aan de reis terug naar Jyväskylä.
Moimoi!
Dag 1:
Na een busreis van anderhalve dag (met stops onderweg bij Ranua wildlife park en santaclaus village in Rovaniemi) kwamen we in Saariselkä in het Finse lapland. Nog nooit heb ik zoveel sneeuw gezien. De bomen waren bedekt met zo'n 10 cm sneeuw, op de grond lag minstens een halve meter sneeuw en al was het midden in de nacht, je kon voldoende zien doordat het wit van de sneeuw zo fel weerkaatste.
Voordat ik aan deze eindeloze blog begin.. even een leuk weetje over het Finse lapland: veel van de dorpjes zijn Finse scheldnamen. Toen Rusland in de oorlog Finland binnen kwam, heeft Finland de namen van de dorpjes in Lapland veranderd in scheldnamen, in de hoop dat de Russen ze niet meer wilden hebben.
We kwamen 's avonds laat aan in Saariselkä en vonden het direct noodzakelijk om onze sauna uit te testen en daarna op zijn Fins te rollen in de sneeuw, wat ongeveer voelt als 1000 bijen die je tegelijktertijd te grazen nemen, maar we hebben het wel gedaan!
Na de sauna zijn we naar het hoogste punt van de berg gelopen, stappend door de sneeuw die minimaal tot onze knieën kwam. Op de berg vonden we een prachtig panoramauitzicht over Saariselkä en een skilift die al voor een hele tijd niet gebruikt was. Samen met het door sneeuw bedolven bedieningshutje, het mini skirestaurantje en het schemerlicht had het eigenlijk best iets griezeligs. Het was rond de -10 graden en door de vele wind konden we het helaas niet lang volhouden daar. We hadden onze slee's meegenomen, waardoor de terugweg een stuk gemakkelijker ging als de heenweg en we erna heerlijk ons bed in kropen, klaar voor de reis naar Noorwegen de volgende dag.
Dag 2: Bugoynes, Noorwegen, The arctic ocean.
Bugoynes is een klein vissersdorpje met 233 inwoners, aan de Noordelijke ijszee in Noord-oost Noorwegen. Een plaatsje wat ’s zomers nauwelijks nachten kent en ’s winters nauwelijks daglicht. Een plaatsje waar het voldoende is om een bezem voor je deur te zetten als je een paar dagen van huis bent. Een plaatsje met welgeteld 1 winkel.
Onderweg bij de grens veranderde het landschap razendsnel van volledig bedekt met sneeuw, naar kale grauwe bossen. De temperatuur wisselde van -5 naar -13 naar -1 graden en het beste was misschien wel dat de zon niet is opgekomen die dag. Iets wat minder mooi klinkt dan het is, want dit resulteerde in een zonsopgang/zonsonderdag van zo’n 6 uur lang met een roze/oranje/rood/paars gekleurde lucht en een prachtig uitzicht over de zee en het landschap. In Bugoynes zijn we in een houten saunahutje gestapt, waarna we het erop hebben gewaagd om in de ijskoude, helderblauwe, zoute noordelijke ijszee te duiken. Toch wel ervan overtuigd dat de sneeuw een stukje kouder was, of ik begon er inmiddels aan gewend te raken. Hierna hebben we heerlijke zalmsoep gegeten in het dorpje en zijn we nog wat rondgelopen, genietend van het mooie uitzicht (hoewel het inmiddels volledig donker was, was er nog genoeg te zien door het felle maanlicht) en de sfeer die het dorpje uitstraalde.
Dag 3.
Op de derde dag hebben we een sleetocht met husky’s gemaakt. Iets wat ik van tevoren niet had gedacht.. We mochten de slee zelf besturen (oké, dit hield eigenlijk enkel in: achterop de slee staan en remmen door met 2 voeten op de rem te gaan staan), de honden volgden het pad wel. De tweede persoon zat in de slee en halverwege ruilden we.
Voordat we begonnen aan de tocht was 1 van onze 6 honden al ontsnapt. De honden hoeven niet te rennen als ze niet willen en onze 6e hond had er duidelijk niet zo’n zin in. Er werd ons verteld dat ons huskyteam sterk genoeg was met 5, dus we vertrokken met ons onvolledige team. Onderweg kwamen we er toch wel een beetje achter dat ons team zonder de 6e hond een beetje mank was met een goede afwijking naar rechts waardoor we met de slee een aantal bomen hebben ontdaan van de sneeuw, wat vervolgens volop op ons terecht kwam. Maar ondanks, of juist wel dankzij dat, was de tocht een fantastiche ervaring. We gingen door het met witte bos, waardoor we ons zowat in een sprookje bevonden. Na de tocht hebben we nog even met de donzige huskypuppies geknuffeld. De puppies worden iedere dag een paar uur geknuffeld door de medewerkers, zodat ze gewend raken aan mensen. Ik denk dat ik mijn nieuwe baan heb gevonden.
Na de huskytocht hadden we nog genoeg tijd om de slee te pakken, weer naar het hoogste punt te lopen en heel hard van de piste af te sleeën. We vonden het veel te leuk om door te blijven sleeën waardoor de tocht terug naar boven teveel tijd in beslag zou nemen. Hierdoor hebben we een shortcut genomen recht door het donkere dichtbegroeide bos heen, terug naar de cottage.
Met de sneeuwscooter die avond hebben we zo’n tocht van een uur door het bos gemaakt naar een open plaats in het midden van het bos en terug. In het begin wat voorzichtig. De gashendel reageerde al op een klein tikje, waardoor het in het begin, om het maar zo te zeggen, een schokkende rit was. Uiteindelijk kreeg ik het een beetje door en was het onwijs leuk. Het was flink koud die nacht (rond de -15) maar gelukkig had de sneeuwscooter handvatverwarming waardoor onze vingers niet te koud werden om de scooter te kunnen bedienen. Geniaal!
Dag 4:
Langlaufen.. ja echt.. Nog nooit gedaan, dus ik vond het eigenlijk wel geinig om een keer te doen. Niet mijn nieuwe hobby. Het gaat namelijk best wel langzaam en remmen is onmogelijk doordat je een spoor volgt. Met je langlauflatten kun je het spoor niet uit tenzei je er echt uitstapt, waardoor je ook geen rembeweging kunt maken. Opzich leverde dit dan wel weer een paar mooie valpartijen op.
Hierna hebben we weer het sauna-sneeuw rondje gedaan (Het begint toch aardig verslavend te worden). Dit een paar keer herhaald en toen heerlijk gegeten voordat we aan de helse sneeuwschoenentocht zouden beginnen.
Eerst zijn we nog langs de reindeerfarm geweest, waar we in een samihut een verhaal hebben gehoord over het samivolk, verteld door een Russische Sami, opgegroeid in een Samidorpje met 6 hutjes waar 2 x per jaar eten werd gebracht door een helicopter. Hij vertelde over het belang van rendieren. Iedere sami heeft zijn eigen oormerk voor de rendieren die vaak geërfd wordt. Een kind van een paar jaar oud kan al een aantal rendieren in zijn bezit hebben. Binnen het samivolk zijn rendieren in principe het geld. Je mag een Sami dan ook niet vragen hoeveel rendieren hij in zijn bezit heeft. Dit is hetzelfde als iemand vragen hoeveel geld hij op zijn bankrekening heeft staan.
Na de rendieren zijn we begonnen aan de wijn en de nachtelijke sneeuwschoenentocht. We kregen van die vreemde, grote sneeuwklapschoenen onder onze voeten gebonden (ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggen, bekijk de foto’s maar.. ;). Met deze dingen begonnen we meteen aan een goed stijle afdaling. Doordat we de dingen totaal nog niet onder controle hadden en ik denk dat de wijn etc. ook een rol heeft gespeeld, eindigde de afdaling in goede, maar hilarische valpartijen recht naar beneden. We liepen als een stel idioten op de sneeuwshoenen en het was goed zwaar waardoor we er maar het beste van maakten door elkaar om te duwen en onszelf te laten vallen op een heuvel en een groepje mensen mee te nemen in de val. De hele tocht was uiteindelijk 1 grote komische gebeurtenis. Na de tocht gingen we stappen in het dorpje (het was tenslotte de laatste avond).
De volgende dag zijn we naar de spa gegaan en hebben we nog wat rondgelopen in het dorpje, voordat we begonnen aan de reis terug naar Jyväskylä.
Moimoi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
